Finansowanie z dotacji kosztów transportu dzieci do niepublicznej placówki oświatowej

Z praktyki kancelarii

W ramach prowadzonej przeze mnie praktyki, poza reprezentowaniem osób prowadzących jednostki oświatowe w postępowaniach o błędnie obliczone i niewypłacone dotacje, zajmuję się również reprezentacją w postępowaniach dotyczących kontroli pobrania i wydatkowania dotacji oświatowej. To, na co może zostać wydatkowana dotacja, określa art. 35 ustawy o finansowaniu zadań oświatowych. Wcześniej zasady te regulowane były w ustawie o systemie oświaty. Na przestrzeni lat ewoluowały, a sam przepis rozrastał się, uszczegóławiając wspomniane regulacje bądź je doprecyzowując. Wciąż jednak na tym tle powstaje szereg wątpliwości. Jest to jednocześnie temat, który budzi niemałe zainteresowanie, zarówno wśród osób prowadzących jednostki oświatowe, jak i wśród rodziców. 

Osoby prowadzące takie jednostki, jak szkoły i przedszkola, na prowadzone przez siebie placówki oświatowe otrzymują dotację z budżetu odpowiedniej jednostki samorządu terytorialnego. Jest to świadczenie przysługujące z mocy prawa, wynikające z treści ustawy z dnia 27 października 2017 r. o finansowaniu zadań oświatowych. Otrzymywana dotacja może być przeznaczona na dofinansowanie realizacji zadań placówek w zakresie kształcenia, wychowania i opieki, w tym kształcenia specjalnego i profilaktyki społecznej. W tym kontekście dość często pojawia się pytanie, czy możliwe jest finansowanie dotacją oświatową kosztów transportu dzieci do prowadzonej niepublicznej placówki oświatowej.

Co mówią przepisy?

Zgodnie z przepisem art. 35 ust. 1 ustawy o finansowaniu zadań oświatowych, „dotacje, o których mowa w art. 15–21, 25, 26, 28–31a i 32, są przeznaczone na dofinansowanie realizacji zadań placówek wychowania przedszkolnego, szkół lub placówek w zakresie kształcenia, wychowania i opieki, w tym kształcenia specjalnego i profilaktyki społecznej. Dotacje mogą być wykorzystane wyłącznie na: pokrycie wydatków bieżących placówki wychowania przedszkolnego, szkoły i placówki, obejmujących każdy wydatek poniesiony na cele działalności placówki wychowania przedszkolnego, szkoły lub placówki (pkt 1)”. Dalej wskazane są poszczególne rodzaje wydatków, nie stanowiących bynajmniej katalogu zamkniętego. Ustęp 2 wyraźnie wskazuje, że przez wydatki bieżące, o których mowa w ust. 1 pkt 1, należy rozumieć wydatki bieżące, o których mowa w art. 236 ust. 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych. Ustępy 4 i 5 regulują wykorzystanie dotacji na uczniów posiadających orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego. 

Norma prawa materialnego wyraźnie wskazuje, że z dotacji mogą być pokrywane wszystkie wydatki bieżące placówki, które są nimi w rozumieniu art. 236 ust. 2 ustawy o finansach publicznych. Zgodnie z tym przepisem przez wydatki bieżące budżetu jednostki samorządu terytorialnego rozumie się wydatki budżetowe niebędące wydatkami majątkowymi. 

Zgodnie z art. 35 ust. 4 ustawy o finansowaniu zadań oświatowych dotacja może być wykorzystana na pokrycie wydatków związanych z realizacją zadań związanych z organizacją kształcenia specjalnego oraz na organizację zajęć rewalidacyjno-wychowawczych.

Dowożenie uczniów lub wychowanków do placówki jest wydatkiem związanym z realizacją zadań związanych z organizacją kształcenia, w tym również kształcenia specjalnego lub organizacją zajęć rewalidacyjno-wychowawczych.

POLECAMY

Istotne znaczenie dla określenia rodzaju i katalogu wydatków bieżących ma rozporządzenie MF z dnia 2 marca 2010 r. w sprawie szczegółowej klasyfikacji dochodów, wydatków, przychodów i rozchodów oraz środków pochodzących ze źródeł zagranicznych, określające szczegółową klasyfikację dochodów i wydatków publicznych. W ramach działu 801 – Oświata i wychowanie – rozporządzenie określa poszczególne rozdziały klasyfikacji budżetowej, będące swego rodzaju przykładem wydatków bieżących ponoszonych na utrzymanie placówek oświatowych. Zgodnie z rozdziałem 80 113 do wydatków bieżących zalicza się dowożenie uczniów do szkół. 

Treść art. 35 ust. 1 i 4 ustawy o finansowaniu zadań oświatowych wyraźnie wskazuje, że oprócz wydatków wynikających z indywidualnego programu edukacyjno-terapeutycznego placówka może finansować też inne, niezwiązane bezpośrednio z kształceniem specjalnym, wydatki bieżące. Przede wszystkim należy mieć na uwadze, że dotacja pokrywa wydatki na realizację zadań wynikających z zaleceń zawartych w orzeczeniach o potrzebie kształcenia specjalnego, orzeczeniach o potrzebie zajęć rewalidacyjno-wychowawczych, indywidualnych programach zajęć, oraz indywidualnych programach edukacyjno-terapeutycznych oraz zapewnienie warunków ich realizacji.

Zgodnie z art. 127 ust. 1 ustawy Prawo oświatowe kształceniem specjalnym obejmuje się dzieci i młodzież niepełnosprawne, niedostosowane społecznie i zagrożone niedostosowaniem społecznym, wymagające stosowania specjalnej organizacji nauki i metod pracy. Kształcenie to może być prowadzone w formie nauki odpowiednio w przedszkolach i szkołach ogólnodostępnych, przedszkolach, oddziałach przedszkolnych w szkołach podstawowych i szkołach lub oddziałach integracyjnych, przedszkolach i szkołach lub oddziałach specjalnych, innych formach wychowania przedszkolnego i ośrodkach, o których mowa w art. 2 pkt 7. Ustęp 7 wskazuje, że gmina może zorganizować bezpłatne dowożenie dziecka objętego wczesnym wspomaganiem rozwoju i jego opiekuna z miejsca zamieszkania dziecka do szkoły lub placówki, w której to wspomaganie jest prowadzone, a w razie potrzeby także bezpłatną opiekę nad dzieckiem w czasie dowożenia.

Zgodnie z art. 39 ust. 4 ustawy Prawo oświatowe obowiązkiem gminy jest:

  • zapewnienie uczniom niepełnosprawnym, których kształcenie i wychowanie odbywa się na podstawie art. 127, bezpłatnego transportu i opieki w czasie przewozu do najbliższej szkoły podstawowej, a uczniom z niepełnosprawnością ruchową, w tym z afazją, z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym lub znacznym – także do najbliższej szkoły ponadpodstawowej, do końca roku szkolnego w roku kalendarzowym, w którym uczeń kończy 21. rok życia;
  • zapewnienie dzieciom i młodzieży, o których mowa w art. 36 ust. 17, a także dzieciom i młodzieży z niepełnosprawnościami sprzężonymi, z których jedną z niepełnosprawności jest niepełnosprawność intelektualna, bezpłatnego transportu i opieki

w czasie przewozu do ośrodka rewalidacyjno-wychowawczego, do końca roku szkolnego w roku kalendarzowym, w którym kończą:

  • 24. rok życia – w przypadku uczniów z niepełnosprawnościami sprzężonymi, z których jedną z niepełnosprawności jest niepełnosprawność intelektualna,
  • 25. rok życia – w przypadku uczestników zajęć rewalidacyjno-wychowawczych.

Ważne!

Stosownie do art. 39 ust. 4a ustawy Prawo oświatowe gmina może zorganizować dzieciom i młodzieży niepełnosprawnej, których kształcenie i wychowanie odbywa się na podstawie art. 127, bezpłatny transport i opiekę w czasie przewozu do szkoły ponadpodstawowej oraz ośrodka, o którym mowa w art. 2 pkt 7, również w przypadkach, w których nie ma takiego obowiązku.


Przepis art. 39a ustawy Prawo oświatowe stanowi, że obowiązki, o których mowa w art. 32 ust. 6 i art. 39 ust. 4, gmina spełnia poprzez zorganizowanie bezpłatnego transportu i opieki w czasie przewozu dzieci, młodzieży i uczniów we własnym zakresie albo poprzez zwrot rodzicom kosztów przewozu dzieci, młodzieży i uczniów oraz rodziców.

Nie ulega wątpliwości, że dotacja otrzymywana przez osoby prowadzące jednostki oświatowe może być wykorzystana na pokrycie wydatków bieżących lub zakup wymienionych w art. 35 ustawy o finansowaniu zadań oświatowych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, natomiast w przypadku dotacji udzielanej na dzieci z orzeczeniami o potrzebie kształcenia specjalnego również na pokrycie wydatków związanych z realizacją zadań związanych z organizacją kształcenia specjalnego lub organizacją zajęć rewalidacyjno-wychowawczych. Ponadto wydatkiem związanym z realizacją zadań związanych z organizacją kształcenia specjalnego lub organizacją zajęć rewalidacyjno-wychowawczych jest dowożenie uczniów lub wychowanków do placówki.

W świetle powyższego nie ulega wątpliwości, że dowożenie uczniów lub wychowanków do placówki jest wydatkiem związanym z realizacją zadań związanych z organizacją kształcenia, w tym również kształcenia specjalnego lub organizacją zajęć rewalidacyjno-wychowawczych.

Ważne!

Nieodpłatne dowożenie dzieci do niepublicznej placówki oświatowej jest wydatkiem bieżącym, który jest pokrywany w związku z realizacją zadań placówki oświatowej. Przedmiotowy wydatek umożliwia bowiem bezpieczny dojazd wychowanków do placówki oraz w drodze powrotnej, a zatem mieści się w kategorii zadań określonych w art. 35 ustawy o finansowaniu zadań oświatowych. Jest to też bez wątpienia wydatek bieżący. 

Co istotne, w odpowiedzi z dnia 30 marca 2012 r. Minister Edukacji Narodowej (zapytanie nr 644) wskazał, że: „przepisy powszechnie obowiązujące nie określają zamkniętego katalogu zadań szkoły (placówki) w zakresie kształcenia, wychowania czy opieki, określając jedynie podstawowe zadania, które szkoła (placówka) musi realizować – zadania szkoły publicznej określone zostały w art. 7 ust. 1 pkt. 4, a przedszkola publicznego w art. 6 ust. 1 pkt. 1 ustawy o systemie oświaty. Szkoły i placówki mogą też organizować różnego rodzaju zajęcia edukacyjne i opiekuńcze dodatkowe (…). 

Jeśli na przykład szkoła lub placówka zostanie tak zorganizowana, że przyjmie na siebie obowiązek zapewnienia dowożenia uczniów z określonych miejsc na zajęcia edukacyjne i zapewnienia im również w tym czasie opieki, to wydaje się możliwe finansowanie tego wydatku w ramach zadań szkoły w zakresie kształcenia i opieki. (…) przepisy te nie powinny być interpretowane w taki sposób, aby uniemożliwiały 
ww. szkołom i placówkom rozszerzanie swoich zadań w zakresie kształcenia i opieki, a tym samym swojej oferty edukacyjnej, która mogłaby być sfinansowana z dotacji”.

Także w piśmie z dnia 24 października 2012 r. Regionalna Izba Obrachunkowa w Opolu wskazała, że „wydatki na dowóz dzieci do szkoły mieszczą się w kategorii wydatków bieżących”.

Podsumowanie

Przywołane powyżej przepisy ustawy Prawo oświatowe wskazują na obowiązki i uprawnienia jednostek samorządu terytorialnego związane z organizacją dowozów dla uczniów i wychowanków. Skoro takie wydatki zostały ustawowo przewidziane po stronie jednostek samorządu terytorialnego, to w tożsamy sposób należy oceniać możliwość organizacji dowozów przez osoby prowadzące niepubliczne placówki oświatowe i ich finansowania z otrzymywanej dotacji. Biorąc bowiem pod uwagę fakt, że jednostki samorządu terytorialnego w ramach wydatków bieżących ponoszą koszty organizacji dowozów i transportu uczniów oraz wychowanków, analogiczne wydatki mogą być ponoszone także przez niepubliczne placówki systemu oświaty, a w tym zakresie będą miały charakter wydatków bieżących w rozumieniu art. 236 ustawy o finansach publicznych, a zatem i w mojej ocenie kwalifikowanych do rozliczenia dotacją oświatową.

 

§ PODSTAWA PRAWNA

  • Ustawa z dnia 27 października 2017 r. o finansowaniu zadań oświatowych (t.j. Dz. U.  z 2020 r., poz. 2029 z późn. zm.)
  • Ustawa z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (t.j. Dz. U.  z 2021 r., poz. 305)
  • Rozporządzenie MF z dnia 2 marca 2010 r. w sprawie szczegółowej klasyfikacji dochodów, wydatków, przychodów i rozchodów oraz środków pochodzących ze źródeł zagranicznych (t.j. Dz. U.  z 2014 r., poz. 1053 z późn. zm.)

Przypisy

    POZNAJ PUBLIKACJE Z NASZEJ KSIĘGARNI