Nowe wyzwania dla szkół i nauczycieli
Kiedy na przełomie drugiej dekady XXI wieku do szkół zaczęli trafiać przedstawiciele pokolenia płatków śniegu, wydawało się, że już nic bardziej szczególnego w oświacie się nam nie przytrafi. Uczniowie ci charakteryzowali się nadmiernym skupianiem na sobie i na własnych potrzebach, czemu towarzyszył przesadny nacisk na indywidualizm oraz wymaganie dla siebie najlepszych rzeczy. Jednocześnie dzieci te nie znosiły krytyki i były szczególnie podatne na odczuwanie stresu i brak równowagi w trudnych sytuacjach. Ta nadwrażliwość powodowała poważne zagrożenia, bowiem przedstawiciele pokolenia płatków śniegu są bardziej niż inni narażeni na różne zaburzenia psychiczne. Z drugiej strony, te same osoby charakteryzują się dużą łatwością uczenia się i rozeznaniem w nowych technologiach. Bez problemu dokonują częstych zmian i równie łatwo dostosowują się do nowego. Nie należą do mistrzów cierpliwości, ale to z kolei powoduje, że są w stanie natychmiast wymyślić kreatywne rozwiązania problemów. Większość z nich opuściła już mury szkoły. Niektórzy zaczynają przyprowadzać do szkoły własne dzieci, które z kolei w coraz szerszym zakresie są przedstawicielami pokolenia doomerów.
Doomer narodził się w memie. Wiadomo, że dobry mem potrafi przekazać więcej treści i emocji, niż kiedyś by zapisano w książkach. Doomer narodził się w sferze obrazków, które z historii o braku emocji, przyjaźni i sensu doprowadziły do wykreowania postawy poczucia całkowitego bezsensu. W efekcie doomer nie ma przyjaciół, widzi, że i...
