Uczeń przejawiający zachowania autoagresywne

Zdrowie psychiczne

Zachowania autoagresywne są zjawiskiem obecnym wśród młodych ludzi, ale uczniowie rzadko się do nich przyznają, dlatego nauczyciele, a nawet rodzice, często nic o tym nie wiedzą – a temat jest bardzo trudny i dla wielu osób niezrozumiały. „Jak na własne życzenie można zadawać sobie ból i niszczyć zdrowie? Przecież to nielogiczne!” – mówią niektórzy. Niestety, problem istnieje, a samo zjawisko jest złożonym procesem, który należałoby dogłębnie poznać i dobrze zrozumieć. Bez zrozumienia nie ma możliwości pomocy, której młodzi ludzie bardzo potrzebują.

Co to są zachowania autoagresywne?

Zachowania autoagresywne to działania polegające na krzywdzeniu samego siebie przez wyrządzanie sobie psychicznej albo fizycznej szkody. Innymi słowy, jest to agresja skierowana „do wewnątrz”[1]. Ktoś, kto obserwuje osobę dokonującą aktów autoagresji, zwykle nie rozumie jej zachowania, ponieważ jest ono sprzeczne z naturalnym instynktem samozachowawczym (przecież nikt z nas nie lubi odczuwać bólu i robi wszystko, aby takiej sytuacji uniknąć, nie mówiąc o atakowaniu samego siebie i skazywaniu się na cierpienie). W związku z tym można powiedzieć, że zachowania autoagresywne są pewnego rodzaju zaburzeniem instynktu samozachowawczego, objawiającym się tendencją do zadawania sobie bólu, samookaleczeń oraz samouszkodzeń, które z kolei mogą zagrażać zdrowiu, a nawet życiu[2]. 
Zachowania autoagresywne są szkodliwe i zawsze obrazują zły stan psychiczny młodej osoby. Nie tylko powodują obrażenia fizyczne (w wyniku zadawanych sobie okaleczeń), ale także destrukcyjnie wpływają na stan psychiczny. Można wyróżnić różne typy autoagresji[3]:

  • autoagresję bezpośrednią – bicie, samookaleczanie, samooskarżanie, 
  • autoagresję pośrednią – wymuszanie, prowokowanie i poddawanie się agresji innych, 
  • autoagresję werbalną – zaniżanie swojej samooceny przez wmawianie sobie niskiej własnej wartości, krytykowanie siebie i swojego zachowania, 
  • autoagresję niewerbalną (samookaleczenia), która jest również autoagresją jawną – uszkodzenia ciała mające formę powierzchownych lub głębokich ran ciętych, wbijania ostrych przedmiotów w ciało, połykania ich, polewania się kwasem, przypalania, łamania kości, uszkadzania lub wycinania fragmentów ciała, w tym narządów płciowych, powiek, gałek ocznych, 
  • autoagresję ukrytą, która może wywodzić się z autoagresji jawnej – pozorowanie objawów choroby fizycznej lub psychicznej, w którą to chorobę osoby dokonujące autoagresji wierzą, nie zwracając uwagi na stosowane wobec siebie praktyki i wiążące się z nimi konsekwencje (przykładem takich pozorowanych chorób są choroby układu pokarmowego – krwawienie z żołądka wywołane kaleczeniem narządów wewnętrznych drutem lub choroby skóry spowodowane polewaniem się kwasem, przykłady można tutaj mnożyć). 
     
  • ...

Pozostałe 90% treści jest dostępne tylko dla Prenumeratorów.

Przypisy

    POZNAJ PUBLIKACJE Z NASZEJ KSIĘGARNI