Dyrektor i nauczyciele traktują statut jako dokument, z którego wynikają szczegółowe zasady ubierania się ucznia i to, z jakich ozdób może korzystać; w statutach można też znaleźć regulacje dotyczące tatuaży, czy wręcz przepisy przyznające ujemne punkty z zachowania w przypadku, gdy uczeń lub uczennica nie stosują się do zasad ubierania, a ponadto używają dodatków czy ozdób niepromowanych przez regulacje statutowe, wręcz zakazanych.
Trudności w ustalaniu szkolnych norm odnoszących się do uczniowskiego wyglądu
Możliwość wprowadzenia podobnych zakazów czy wytycznych dotyczących wyglądu jest traktowana jako realizacja jednej z podstawowych funkcji szkoły, czyli funkcji wychowawczej, a ustalenie zasad ubierania się i stosowania dodatków do ubioru jest uważane za wynikające wprost z misji szkoły i konieczności wpojenia uczniom odpowiednich norm społecznych. Tymczasem w tym obszarze szkoła musi się poruszać niezwykle delikatnie, gdyż ingerując nadmiernie w wygląd uczniów, nie tylko narusza ich prawo do indywidualności, lecz także wykracza poza granice dopuszczalne wskazane w przepisach. Te z kolei są często błędnie interpretowane – co prawda, możliwość regulowania w statucie kwestii wyglądu stroju uczniów wynika z przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. Prawo oświatowe, ale regulacji tej nie należy rozumieć na wyrost, jako uprawnienia do dowolnej ingerencji w każdy element szerzej pojmowanego wyglądu uczniów, a zatem nie tylko ubranie, lecz także prawo do noszenia przez uczniów m.in. tatuaży, kolczyków, wisiorków czy łańcuszków. Nie można również uznać, że szkoła ma prawo do zakazania zmiany koloru włosów.
Nadmierna ingerencja ze strony pracowników czy kierownictwa placówki w sferę, którą uczniowie uznają za prywatną czy wręcz uzewnętrznienie przynależn...
