Różnorodne nurty pedagogiczne i wychowawcze coraz częściej stawiają współczesną szkołę w obliczu konfliktu między silną presją ze strony rodziców – nurkujących w wodach owych idei dość powierzchownie, a w efekcie wymagających od szkoły poszanowania dla indywidualizmu i wolności dzieci, które równocześnie nie są nauczone szacunku do drugiego człowieka, przestrzegania granic ani ponoszenia odpowiedzialności za własne wybory – a koniecznością realizacji założeń podstawy programowej i szkolnych programów profilaktyczno-wychowawczych w sposób zgodny ze sztuką i prawem.
Podstawa programowa w służbie kształtowania postaw moralnych
Szczęśliwie w samych założeniach programowych jest coraz więcej miejsca na realizację tematów związanych z rozwojem emocjonalnym i społecznym. W art. 6 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. Karta Nauczyciela czytamy, że: Nauczyciel w swoich działaniach dydaktycznych, wychowawczych i opiekuńczych ma obowiązek kierowania się dobrem uczniów, troską o ich zdrowie, postawę moralną i obywatelską, z poszanowaniem godności osobistej ucznia. Nauczyciel obowiązany jest:
- wspierać każdego ucznia w jego rozwoju;
- kształcić i wychowywać młodzież w umiłowaniu Ojczyzny, w poszanowaniu Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej, w atmosferze wolności sumienia i szacunku dla każdego człowieka;
- dbać o kształtowanie u uczniów postaw moralnych i obywatelskich zgodnie z ideą demokracji, pokoju i przyjaźni między ludźmi różnych narodów, ras i światopoglądów.
Służą temu w szczególności lekcje etyki, ale także zajęcia wychowawcze i wszystkie codzienne sytuacje, które mądry pedagog i nauczyciel potrafią wykorzystać, by modelować odpowiednie postawy i kształtować charakter młodych ludzi.
Tym, czego bardzo często brakuje młodzieży, są przekonania, że wolność nie istnieje bez...
