Rekomendacje dla dyrektorów szkół, pedagogów szkolnych, nauczycieli oraz pozostałych specjalistów wspierających uczniów cudzoziemskich w szkole

Jak pomóc uczniowi, który nie zna dobrze języka polskiego?

• Zorganizować dodatkowe zajęcia języka polskiego – najpraktyczniej, jeśli przyjmą formułę nauczania języka polskiego cudzoziemców (języka polskiego jako obcego). Ustawodawca nie określił dla osoby prowadzącej te zajęcia wymagań z zakresu glottodydaktyki – kwalifikacje do nauczania języka polskiego oraz do prowadzenia edukacji polonistycznej (klasy I–III) są wystarczające.
• Zorganizować dodatkowe zajęcia wyrównawcze z poszczególnych przedmiotów nauczanych w szkole.
• Utworzyć oddział przygotowawczy uwzględniający możliwości i potrzeby ucznia z doświadczeniem migracyjnym („klasa powitalna”); nieizolowanie grupy, ale otwarcie jej na proces integracji, aktywizowanie uczniów i uczennic oraz ich rodziców, zapraszanie do włączenia się w życie szkolne.
• Dostosować proces nauczania zgodnie z najnowszą koncepcją edukacji włączającej, w tym m.in.: dostosowanie wymagań edukacyjnych, systemu oceniania i materiałów dydaktycznych do potrzeb i możliwości ucznia z doświadczeniem migracyjnym oraz planowanie indywidualizacji procesu dydaktycznego.
• Zatrudnić – w porozumieniu i za zgodą organu prowadzącego szkołę – osobę mówiącą po ukraińsku (rosyjsku, angielsku), a w razie uzasadnionej potrzeby także asystenta kulturowego w charakterze pomocy nauczyciela.
• Zapoznać uczniów cudzoziemskich z podstawowymi zwrotami w języku polskim, a uczniów polskich – z podstawowymi zwrotami w języku ukraińskim.
• Ustalić skuteczne sposoby i formy porozumiewania się z uczniami cudzoziemskimi w formie werbalnej i niewerbalnej, np. alternatywne i wspomagające metody komunikacji, metody obrazowe – wizualizacja, karty komunikacyjne i inne.
• Uświadomić uczniom cudzoziemskim oraz polskim różnice kulturowe, np. podczas zaj...