Style kierowania zespołami w placówkach oświatowych

Orzecznictwo w praktyce

W piśmiennictwie spotykamy różne opracowania stylów zarzadzania. Mają one olbrzymie znaczenie w całym procesie kierowania. Od stylu zarządzania zależy nie tylko ostateczny wynik pracy zespołu, ale również atmosfera współpracy, tempo działania, płynność przekazywania informacji, identyfikacja i klasyfikowanie informacji przekazywanych przez kierownika jako kluczowe i mniej ważne dla realizacji wyznaczonego celu, stopień zaangażowania poszczególnych członków zespołu w zadanie, poczucie odpowiedzialności, entuzjazm, motywacja, wiara w sukces itd.

Style kierowania zespołem to względnie trwałe i powtarzalne sposoby, jakimi kierownik oddziałuje na podwładnych w celu pobudzenia i koordynacji ich działania w zespole, a przez to osiągania celów stojących przed daną organizacją. W szkołach są to wzory pewnych zachowań i wywierania wpływu stosowane przez dyrektorów podczas kierowania nauczycielami, pracownikami administracyjnymi i obsługi. Dyrektorzy w swych oddziaływaniach na kadrę pedagogiczną i niepedagogiczną dobierają i stosują określone techniki kierowania, czyli zbiory różnych bodźców. Te pozwalają zarządzającym na realizację wyznaczonych zadań. Regułą powinno być powtarzanie bodźców, które wcześniej okazały się skuteczne. Mądry dyrektor eliminuje również te bodźce, które w przeszłości nie przynosiły oczekiwanych rezultatów. Właściwy dobór stylów kierowania dyrektora szkoły wpływa na skuteczne, mniej problematyczne, nowatorskie i profesjonalne funkcjonowanie placówki oświatowej.
Style kierowania mogą różnić się między sobą typami, kombinacjami połączeń i stosowaniem środków motywacji (bodźców) oddziałujących na zachowanie się podwładnych (by realizowali założone cele). To oznacza, że style mogą różnić się między sobą zakresem działania sił integrujących i dezintegrujących pracowników w organizacji. 
Biorąc pod uwagę potencjalny styl kierowania przez dyrektora szkoły (indywidualny pogląd dyrektora dotyczący tego, jakimi metodami powinien on oddziaływać na podwładnych) oraz rzeczywisty styl kierowania przez dyrektora szkoły (styl potencjalny, który został skorygowany pod wpływem aktualnych celów postawionych przed dyrektorem oraz warunków, w których trzeba je będzie realizować), w artykule przedstawione zostaną style mniej znane i rzadziej cytowane, ale w opinii wielu badaczy przywództwa edukacyjnego często jednak wykorzystywane w pracy zespołowej w placówkach oświatowych.

Styl kierowania zespołem przedstawiony przez Daniela Golemana

Goleman – amerykański psycholog, autor koncepcji inteligencji emocjonalnej – wykazał na podstawie swoich badań, że atmosfera pracy (współpracy) ma kluczowe znaczenie dla efektywności organizacji, w tym osiągania określonych zadań przez zespół. W ostatnim czasie bardzo dużo mówi się o właściwej atmosferze współpracy w placówkach oświatowych. Odnaleźć można wiele artykułów naukowych na temat satysfakcji i braku satysfakcji w pracy zespołowej. Goleman zaprezentował sześć stylów kierowania, które zaobserwował podczas swoich badań, następnie odpowiednio je nazwał.

Styl nakazowy 

Dyrektor sam podejmuje decyzje, nie konsultuje ich z nikim. Członków zespołu traktuje odgórnie. Ten styl tłumi kreatywność podwładnych, zniechęca...

Pozostałe 90% treści jest dostępne tylko dla Prenumeratorów.

Przypisy

    POZNAJ PUBLIKACJE Z NASZEJ KSIĘGARNI