Zmiana paradygmatu edukacyjnego
W ciekawy sposób zmienił się też model przywództwa, który przez lata obserwowaliśmy na linii nauczyciel – uczeń. Zwrócił na to uwagę kluczowy autorytet, którego wystąpienia dokonały fundamentalnych zmian w sposobie organizacji pracy z uczniami, a mianowicie Ken Robinson: „Edukacja ma na celu umożliwienie uczniom zrozumienia świata wokół nich oraz naturalnych talentów tkwiących w ich wnętrzu, aby mogli stać się spełnionymi jednostkami i aktywnymi wrażliwymi obywatelami1”.
Zasadę powyższą potwierdził opisem wydarzeń, jakie miały miejsce w jednej z trudnych amerykańskich szkół w miejscowości Newman. Obejmując w niej kierownictwo, dyrektor Laurie Barron została piątą dyrektor w pięcioletniej historii placówki. Szkoła, w porównaniu z innymi, regularnie osiągała najniższe wyniki w nauce, miała największą liczbę uczniów nieobecnych na lekcjach oraz zawieszonych z powodów dyscyplinarnych, najwięcej kar nałożonych przez sądy dla nieletnich oraz największą liczbę uczniów przeniesionych do innych placówek z powodu problemów wychowawczych. A mimo to po kilku latach nastąpiła niemal filmowa zmiana. Tajemnicę sukcesu wyjaśniła sama Barron, mówiąc: „Najistotniejsze jest to, co jest najważniejsze dla ucznia. Cokolwiek by to było. Nie ma rzeczy ważniejszych i mniej ważnych: piłka nożna, zespół muzyczny, matematyka, język. Nie zamierzaliśmy mówić uczniom, że piłka nożna nie jest ważna, że ważna jest matematyka. Mieliśmy takie podejście, że jeśli dla ciebie najważniejsza jest piłka, to zrobimy wszystko, co będzie trzeba,...
